De universiteit van Edinburgh heeft besloten de naam David Hume van een torengebouw op hun terrein te verwijderen. Een van de meest tolerante geesten uit de 18e eeuw wordt geofferd op het altaar van de hedendaagse hysterische intolerantie, schrijft Patrick van Schie.
David Hume (1711-1776) was een van de grootste filosofen ooit, en zeker Schotlands beroemdste. In zijn tijd werd een benoeming tot hoogleraar echter enkele keren geblokkeerd, omdat de toen nog altijd invloedrijke presbyteriaanse (calvinistische) kerkleiders hun benepen wereldbeeld niet uitgedaagd wensten te zien door iemand die zij als een atheïst beschouwden (wat Hume overigens niet was; hij was deïst).
Hume werd nooit hoogleraar, dit meer tot schade van de universiteiten waar hij werd geweerd dan dat het zijn faam of de verbreiding van zijn denkbeelden in de weg heeft gestaan. Universiteiten zouden natuurlijk vrijplaatsen moeten zijn voor allerhande kennis en inzichten, die aldus in een open debat moeten kunnen worden ingebracht. Wie bepaalde personen of inzichten weert, geeft er blijk van dat hij of zij de meest fundamentele academische houding ontbeert. Zo iemand is ongeschikt voor de studie of een baan aan een universiteit.
Maar onder invloed van het ‘Black lives matter’-activisme is de ‘safe spaces’-ideologie aan een snellere opmars bezig. Links-activistische studenten en medewerkers eisen ‘safe spaces’ waarin zij verschoond blijven van hun onwelgevallige kennis en opvattingen. De benepen geesten van de 21e eeuw wensen slechts te horen en lezen wat in hun gesloten wereldbeeld past. Dat universiteiten toegeven aan zulke eisen is of lafheid of een teken dat de universiteiten al door de benepenen zijn veroverd.
De universiteit van Edinburgh heeft, volgens een bericht van de BBC op 13 september, besloten de naam David Hume van een torengebouw op hun terrein te verwijderen. Zo’n 1.700 activisten hadden dit geëist omdat Hume een onbeschaamde racist zou zijn. Een van de meest tolerante geesten uit de 18e eeuw wordt aldus geofferd op het altaar van de hedendaagse hysterische intolerantie. Universiteiten die hieraan toegeven delven inhoudelijk hun eigen graf. Zij worden zo tot plaatsen die wetenschappers dienen te mijden in plaats van te bezoeken. Laten we niet vervallen in 18e-eeuwse praktijken waarin de grootste geesten juist buiten de universiteit dienden te worden gezocht.
David Hume (1711-1776) was een van de grootste filosofen ooit, en zeker Schotlands beroemdste. In zijn tijd werd een benoeming tot hoogleraar echter enkele keren geblokkeerd, omdat de toen nog altijd invloedrijke presbyteriaanse (calvinistische) kerkleiders hun benepen wereldbeeld niet uitgedaagd wensten te zien door iemand die zij als een atheïst beschouwden (wat Hume overigens niet was; hij was deïst).
Hume werd nooit hoogleraar, dit meer tot schade van de universiteiten waar hij werd geweerd dan dat het zijn faam of de verbreiding van zijn denkbeelden in de weg heeft gestaan. Universiteiten zouden natuurlijk vrijplaatsen moeten zijn voor allerhande kennis en inzichten, die aldus in een open debat moeten kunnen worden ingebracht. Wie bepaalde personen of inzichten weert, geeft er blijk van dat hij of zij de meest fundamentele academische houding ontbeert. Zo iemand is ongeschikt voor de studie of een baan aan een universiteit.
Maar onder invloed van het ‘Black lives matter’-activisme is de ‘safe spaces’-ideologie aan een snellere opmars bezig. Links-activistische studenten en medewerkers eisen ‘safe spaces’ waarin zij verschoond blijven van hun onwelgevallige kennis en opvattingen. De benepen geesten van de 21e eeuw wensen slechts te horen en lezen wat in hun gesloten wereldbeeld past. Dat universiteiten toegeven aan zulke eisen is of lafheid of een teken dat de universiteiten al door de benepenen zijn veroverd.
De universiteit van Edinburgh heeft, volgens een bericht van de BBC op 13 september, besloten de naam David Hume van een torengebouw op hun terrein te verwijderen. Zo’n 1.700 activisten hadden dit geëist omdat Hume een onbeschaamde racist zou zijn. Een van de meest tolerante geesten uit de 18e eeuw wordt aldus geofferd op het altaar van de hedendaagse hysterische intolerantie. Universiteiten die hieraan toegeven delven inhoudelijk hun eigen graf. Zij worden zo tot plaatsen die wetenschappers dienen te mijden in plaats van te bezoeken. Laten we niet vervallen in 18e-eeuwse praktijken waarin de grootste geesten juist buiten de universiteit dienden te worden gezocht.
